تشخیص و جلوگیری از عفونت گوش در سگ

اگر شما یکی از والدین دلسوز سگ محبوب خود هستید، پس باید مراقب سلامتی حیوان خانگی خود باشید. یکی از مشکلات سلامتی که ممکن است برای سگ شما اتفاق رخ دهد عفونت گوش است. برخلاف مجرای گوش انسان که افقی است، کانال گوش سگ شبیه حرف L است.

شکل عمودی گوش سگ باعث می شود کثیفی، ترشحات و رطوبت در داخل گوش گیر کرده و منجر به عفونت شود. علائم بسیاری از عفونت گوش در سگ ها وجود دارد و تشخیص سریع آنها می تواند به درمان این بیماری کمک کند. در این مقاله به نحوه شناسایی و پیشگیری از عفونت گوش در سگ ها می پردازیم.

عفونت گوش در سگ

یکی از بیماری های سگ عفونت گوش است. اصطلاح پزشکی برای عفونت گوش “اوتیت” یا “التهاب گوش” است. عفونت‌های گوش را می‌توان به سه نوع زیر تقسیم کرد، بسته به اینکه از کجا در گوش منشا می‌گیرد:

اوتیت خارجی: زمانی رخ می دهد که مجرای گوش خارجی ملتهب می شود.
اوتیت میانی: به التهاب گوش میانی اشاره دارد.
اوتیت میانی: این یک بیماری جدی است که گوش داخلی را درگیر می کند و می تواند منجر به آسیب دائمی شود.

اوتیت خارجی شایع ترین عفونت است، بنابراین اگر مشکوک به عفونت گوش هستید، حتی اگر علائم خفیف باشند، توله سگ خود را نزد دامپزشک ببرید. عفونت گوش می تواند به عمق مجرای گوش گسترش یابد و باعث آسیب عصبی، مشکلات تعادلی و کاهش شنوایی شود.

علل عفونت گوش در سگ

عوامل زیادی وجود دارد که می تواند در ایجاد عفونت گوش نقش داشته باشد. برخی از علل شایع عبارتند از: موهای زائد در کانال گوش، ایجاد پلاک یا رطوبت بیش از حد. به طور معمول، عفونت گوش سگ با یک علت زمینه ای مرتبط است، از جمله:

آلرژی
انگل ها (مانند کرم حلقوی)
اجسام خارجی
عدم تعادل هورمونی
تومور یا پولیپ

ضربه های فیزیکی (مانند خراش های عمیق)
هر نوع عفونت گوش سگ تفاوتی ایجاد نمی کند! هر توده ای می تواند در هر زمانی بدون توجه به سن، نژاد یا سابقه پزشکی رشد کند. با این حال، سگ های مبتلا به آلرژی و شرایط پزشکی خاص، مانند کم کاری تیروئید، در معرض خطر ابتلا به عفونت گوش هستند. شکل گوش سگ نیز می تواند عامل مهمی در عفونت گوش سگ ها باشد. نژادهایی با گوش های بلند و آویزان مانند کوکر اسپانیل، اسپرینگر اسپانیل و لابرادور رتریور مستعد ابتلا به عفونت گوش در سگ هستند.

بیشتر عفونت های گوش در سگ های بالغ ناشی از رشد باکتری ها و مخمرها است که منجر به التهاب، عفونت و درد می شود. توله سگ ها نیز می توانند عفونت گوش را تجربه کنند، اما عفونت گوش توله سگ معمولاً به دلیل جرب است. برای سگ های بالغ خیلی معمول نیست که به دلیل جرب دچار عفونت گوش شوند.

سگ هایی که از آلرژی های پوستی (درماتیت آتوپیک) رنج می برند نیز در معرض خطر بیشتری هستند. حدود 50 درصد از سگ های مبتلا به آلرژی پوستی در مقطعی از زندگی خود دچار عفونت گوش می شوند. همچنین سگ هایی که دچار کم آبی هستند در معرض خطر هستند. آب می تواند در گوش داخلی گیر کند و باعث رشد باکتری شود.

علائم عفونت گوش در سگ

خیلی بامزه است وقتی سگ شما سرش را به پهلو کج می کند و با آن چشمان نافذ به شما نگاه می کند. اما کج شدن مداوم سر در واقع می تواند نشانه این باشد که توله سگ شما از عفونت گوش رنج می برد. اگر سگ شما مدام سرش را تکان می دهد، ممکن است سعی داشته باشد به شما بگوید که درد یا ناراحتی دارد. سایر علائم عفونت گوش در سگ ها عبارتند از:

خاراندن شدید یا مالش شدید بر روی اجسام سخت
لیسیدن، گاز گرفتن یا جویدن بیش از حد پوست
قرمزی، تورم یا بو در اطراف گوش
ترشحات قهوه ای، زرد یا خونی
ریزش مو، پوسته پوسته شدن یا پوسته پوسته شدن اطراف گوش
بی میلی به جویدن
حرکات غیر طبیعی چشم
از دست دادن تعادل

به یاد داشته باشید، عفونت گوش سگ معمولاً نتیجه یک علت زمینه‌ای و سایر عوامل مرتبط است. به محض مشاهده علائم در سگ خود، با دامپزشک خود تماس بگیرید تا او بتواند یک برنامه درمانی مناسب ارائه دهد.

تشخیص عفونت گوش در سگ

اگر سگ شما به عفونت گوش مشکوک است، یک قرار ملاقات با دامپزشک خود بگذارید تا او بتواند یک معاینه کامل برای تعیین علت اصلی انجام دهد. آنها همچنین می توانند توله سگ شما را برای هر گونه آسیب به خود، بدشکلی گوش خارجی و رشد غیر طبیعی بافت که می تواند منجر به عفونت گوش شود، بررسی کنند.

در مرحله بعد، دامپزشک ممکن است گوش های سگ شما را با اتوسکوپ معاینه کند. این دستگاه نمای بزرگی از داخل گوش حیوان را نشان می دهد که به شناسایی نواحی آسیب دیده، کنه های گوش یا هر چیز دیگری که باعث مشکل می شود کمک می کند. همچنین این کار به دامپزشک اطلاع می دهد که آیا پرده گوش به هر نحوی پاره شده یا آسیب دیده است یا خیر؟!

اگر سگ شما درد زیادی دارد یا عصبی است، ممکن است حیوان برای این بخش از معاینه نیاز به آرام بخش داشته باشد. دامپزشک همچنین ممکن است بخواهد کشت بافت انجام دهد یا ترشحات توله سگ شما را از نظر وجود انگل بررسی کند. اگر مشکوک به آلرژی باشد، دامپزشک شما ممکن است آزمایش آلرژی را توصیه کند.

اگر به اوتیت میانی یا اوتیت میانی مشکوک باشید، سگ شما ممکن است به عکس برداری با اشعه ایکس نیاز داشته باشد. در موارد شدید و طولانی مدت که تنها یک گوش تحت تاثیر قرار می گیرد، ممکن است تومور وجود داشته باشد و سگ شما ممکن است نیاز به بیوپسی داشته باشد.

درمان عفونت گوش در سگ

از آنجایی که عفونت گوش به دلایل مختلفی رخ می دهد، روش درمان نیز می تواند متفاوت باشد. عفونت های باکتریایی به آنتی بیوتیک ها، عفونت های قارچی به قارچ کش ها، و عفونت های مرتبط با انگل نیاز به داروهای خاص خود دارند و دامپزشک شما با شما همکاری خواهد کرد تا یک برنامه درمانی تهیه کند. در بسیاری از موارد، گوش های سگ شما مستقیماً در مطب دامپزشک تمیز می شود زیرا جرم گوش و ترشحات آن می تواند با داروهای موضعی تداخل داشته باشد.

نمونه برداری از عفونت گوش سریع و بدون درد است. دامپزشک شما از یک اپلیکاتور با نوک پنبه برای سواب زدن داخل گوش و سپس بررسی نمونه زیر میکروسکوپ استفاده می کند. اگر دامپزشک شما تشخیص دهد که عفونت گوش جزئی است یا در مراحل اولیه است، احتمالاً یک محلول گوش پاک کننده دارویی را برای استفاده در خانه به شما توصیه می کند.

قطره گوش سگ معمولا دو تا سه بار در روز به مدت حداقل یک تا دو هفته تجویز می شود. توجه داشته باشید که تکمیل کل دوره درمان بسیار مهم است. سگ ها معمولاً قطره گوش را به خوبی تحمل می کنند، به خصوص اگر آرام بخش باشند. عفونت های شدیدتر یا مداوم گوش در سگ ها ممکن است به آنتی بیوتیک خوراکی نیاز داشته باشد، اما این مورد برای بیشتر سگ ها رایج نیست.

عفونت گوش مداوم یا درمان نشده می تواند منجر به ناشنوایی در سگ ها شود، بنابراین برای شما مهم است که به محض مشاهده علائم، به دنبال درمان باشید. استفاده نادرست یا بیش از حد از قطره های گوش نیز می تواند برای سگ شما مضر باشد، بنابراین حتما به دوز توصیه شده پایبند باشید و از ایجاد ناراحتی بیشتر سگ خودداری کنید.

اگر علائم سگ شما کاهش یافت، یک قرار ملاقات با دامپزشک خود تعیین کنید. مهم است که سعی نکنید عفونت گوش سگ خود را در خانه بدون مشورت با دامپزشک درمان کنید. درمان های خانگی می تواند دردناک و خطرناک باشد. همچنین مهم است که توجه داشته باشید که هرگز نباید از گوش پاک کن یا قطره گوش برای سگ خود استفاده کنید، مگر اینکه دامپزشک به شما بگوید. پراکسید هیدروژن نیز هرگز توصیه نمی شود زیرا می تواند آب را در مجرای گوش باقی بگذارد و در نهایت عفونت را بدتر کند.

پیشگیری از عفونت گوش در سگ

اگر سگ شما به طور مکرر عفونت گوش دارد، با دامپزشک خود در مورد ایجاد یک برنامه طولانی مدت که تاریخچه و سبک زندگی سگ را در نظر می گیرد صحبت کنید. برای بیشتر سگ ها، پیشگیری اولیه شامل بررسی منظم گوش برای تجمع موم است. تمیز کردن منظم گوش می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. شما باید حداقل ماهی یک بار گوش های توله سگ خود را تمیز کنید.

برای تمیز کردن موفق گوش سگ، به سه ابزار زیر نیاز دارید:

پنبه یا گاز
محلول پاک کننده گوش سگ
حوله

ابتدا گوش سگ خود را با محلول پاک کننده گوش پر کنید و گوش را به آرامی به مدت 30 ثانیه به سمت پایین مالش دهید. از پنبه یا گاز استفاده کنید و مجرای گوش را تمیز کنید. اگر سگ شما درد دارد، بلافاصله مسواک زدن را متوقف کنید و با دامپزشک خود تماس بگیرید.

همچنین باید مراقب باشید که گوش های سگ خود را بعد از حمام خشک کنید. رطوبت بستری برای رشد باکتری ها ایجاد می کند. اگر گوش های سگ خود را بعد از حمام خشک کنید، این کار به جلوگیری از رطوبت بیش از حد کمک می کند.

دامپزشک شما می‌تواند در صورت نیاز محلول پاک‌کننده گوش را با ماده خشک‌کننده مخصوص تجویز کند، اما هرگز از اپلیکاتورهای با نوک پنبه استفاده نکنید زیرا می‌توانند به گوش سگ شما آسیب برسانند. مراقبت ویژه برای کوتاه کردن موهای گوش سگ نیز می تواند یک اقدام پیشگیرانه موثر باشد.

جمع بندی

عفونت گوش در سگ ها ممکن است به دلایل زیادی رخ دهد، اما مهم ترین کاری که باید انجام دهید این است که علائم بیماری را به سرعت تشخیص دهید. شناسایی سریع عفونت می تواند به درمان و حل سریع مشکل کمک کند. همچنین شستشوی منظم گوش به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در برابر جرب و سایر مشکلات عمل می کند. اما انجام معاینه سالانه برای بررسی سلامت حیوان خانگی خود یک راه پیشگیرانه برای جلوگیری از عفونت گوش در سگ ها است.

سایر مقالات را می تواند در سایت پت شاپ اینترنتی لینکس پت مشاهده کنید.